Opublikowano: 25.03.2023

W mroźny, lutowy wieczór Julia, seksowna asystentka rektora weszła do biblioteki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Chłodny wiatr przywiał śnieg na jej płaszcz, a krople topniejącego lodu ściekały po brzegach materiału. Biblioteka była cicha, niemal pusta. Wewnątrz unosił się zapach kurzu i starych książek, który od zawsze działał na nią kojąco.

Usiadła przy drewnianym stole w rogu sali, rozkładając notatki i kilka grubych tomów o literaturze romantycznej. Nie spodziewała się, że tej nocy pozna Adama — mężczyznę, który zmieni jej życie.

Pierwsze spojrzenie

Gdy podnosiła wzrok znad książki, zauważyła, że ktoś ją obserwuje. Adam siedział przy sąsiednim stole, pochylony nad laptopem. Jego spojrzenie było intensywne, ale nie nachalne. Miał w sobie coś magnetycznego. Wysoki, z nieco potarganymi włosami i brodą, która nadawała mu dojrzałości.

– Przepraszam, czy mogę pożyczyć długopis? – zapytał, łagodnie się uśmiechając.

– Oczywiście – odpowiedziała, podając mu swój ulubiony piórnik. Od tego momentu ich rozmowy stawały się coraz dłuższe.

Spotkanie w kawiarni

Następnego dnia Adam zaproponował, by spotkali się w niewielkiej kawiarni na Kazimierzu. Julia, choć początkowo nieco onieśmielona, zgodziła się. Kawiarnia była mała i przytulna. W powietrzu unosił się zapach świeżo mielonej kawy i domowych ciast.

Siedząc przy jednym ze stolików, Julia czuła, jak atmosfera między nimi gęstnieje. W ich rozmowach pojawiały się drobne, subtelne aluzje. Adam opowiadał o swoich pasjach, a jego głęboki głos zdawał się otulać ją niczym ciepły koc.

Nieoczekiwany gest

Podczas rozmowy Adam położył dłoń na jej. Gest był delikatny, niemal niezauważalny, ale pełen emocji. Julia poczuła, jak przez jej ciało przebiega dreszcz. Spojrzała mu w oczy i dostrzegła w nich coś więcej niż tylko sympatię. Czuła, że coś się zmienia.

Nocne spacery

Po spotkaniu w kawiarni zaczęli coraz częściej spędzać czas razem. Jednym z ich ulubionych zajęć stały się nocne spacery po Plantach. Kraków nocą był magiczny. Lampy oświetlały śnieg, który skrzył się niczym diamenty.

Pewnego wieczoru Adam zaproponował, by udali się nad Wisłę. Chociaż mróz szczypał w policzki, oboje czuli niezwykłe ciepło. Stojąc na brzegu, Adam objął Julię i po raz pierwszy ją pocałował. Chwila była idealna, jakby świat zatrzymał się na moment tylko dla nich.

Intymność i odkrycia

Ich relacja rozwijała się w sposób naturalny, bez pośpiechu. Julia odkrywała, jak bardzo fascynuje ją Adam. Jego pasje, intelekt, a także subtelny urok były nie do odparcia. Pewnego wieczoru zaprosił ją do swojego mieszkania w kamienicy na Podgórzu.

Wnętrze było przytulne, pełne książek i obrazów. Adam zaproponował wino, a rozmowa szybko przybrała bardziej osobisty charakter. Julia czuła, jak ich więź staje się coraz głębsza.

Kiedy położył dłoń na jej talii, czuła, że jest gotowa. Ich pierwszy wspólny wieczór był pełen delikatności i pasji, przepełniony szeptami i dotykiem, który zdawał się mówić więcej niż słowa.

Zakończenie

Julia nigdy wcześniej nie doświadczyła czegoś tak intensywnego. Adam nauczył ją patrzeć na świat w inny sposób. Każde ich spotkanie przypominało wiersz — pełne subtelności, emocji i głębi.

Wierszyki miłosne, które pisali dla siebie w myślach, stawały się symbolem ich relacji. Były jak wspólny język, którego nikt inny nie mógł zrozumieć. Być może dlatego ich miłość stała się wyjątkowa — prosta, ale jednocześnie niezapomniana.