Opublikowano: 01.08.2024

Olsztyn, niewielkie miasto pełne urokliwych uliczek i spokoju, wiosną rozkwitało na nowo. Na jednym z osiedli, gdzie czas zdawał się płynąć wolniej, Ania spoglądała na zegarek. Była już osiemnasta, a ona ledwie zdążyła skończyć pracę. Dzisiejszy wieczór miał być inny — zaplanowany babski wieczór z przyjaciółkami.

Zaproszenie przyszło niespodziewanie. „Przyjdź do mnie na osiemnastą, będzie wino i coś specjalnego” — napisała Magda, koleżanka z dawnych lat. Ania miała za sobą trudny tydzień, więc perspektywa odprężenia brzmiała wyjątkowo kusząco. Ubrała się prosto, ale z wdziękiem: obcisłe jeansy, kremowa bluzka i delikatne złote kolczyki.

Pierwsze kieliszki i wspomnienia

Magda otworzyła drzwi z szerokim uśmiechem. W salonie paliły się świece, a w tle słychać było cichą muzykę jazzową. Przy stole siedziała już Agnieszka — zawsze energiczna brunetka z błyskiem w oku.

— Dobrze cię widzieć, Aniu! — zawołała Magda, wręczając jej kieliszek czerwonego wina. — Potrzebowałyśmy tego wieczoru.

Rozmowy toczyły się płynnie. Były wspomnienia, śmiech i plotki o starych znajomych. Z każdą chwilą atmosfera stawała się coraz bardziej swobodna. Agnieszka nalała kolejny kieliszek i nachyliła się ku dziewczynom.

— Dziewczyny, potrzebujemy czegoś… innego. Takiej odskoczni, której długo nie miałyśmy.

Gra, która zmienia wszystko

— A może zagramy? — zaproponowała Magda, a w jej głosie zabrzmiała nuta tajemniczości. Wyciągnęła z szuflady talię kart. — Prawda czy wyzwanie.

Ania uniosła brew. Wydawało się to dziecinne, ale wino i atmosfera zrobiły swoje.

Pierwsze wyzwanie

Gra zaczęła się niewinnie. „Przyznaj się, ilu miałaś kochanków” — padło pytanie, a śmiech rozlał się po pokoju. Ale z każdą kolejną rundą pytania i wyzwania stawały się coraz śmielsze.

— Ania, twoja kolej — powiedziała Agnieszka, podając jej kartę. — Wyzwanie.

— Co mam zrobić? — zapytała z lekkim rozbawieniem.

— Pocałuj Magdę. Ale nie tak zwyczajnie… pocałuj ją tak, żeby poczuła.

Pocałunek, który rozpala

W pokoju zapanowała cisza, przerywana jedynie spokojną muzyką. Ania spojrzała na Magdę. Ich spojrzenia spotkały się — w oczach przyjaciółki dostrzegła wyzwanie i coś więcej, czego nie potrafiła nazwać.

Zbliżyły się powoli. Ania czuła bicie własnego serca, gdy nachyliła się i delikatnie dotknęła ustami warg Magdy. Pocałunek był miękki, pełen niepewności, ale jednocześnie niósł w sobie ekscytację. Magda nie cofnęła się — wręcz przeciwnie, jej dłonie delikatnie dotknęły policzka Anny, pogłębiając moment.

— Wow… — wyszeptała Agnieszka, przerywając ciszę. — Może rzeczywiście tego potrzebowałyśmy.

Granice, które znikają

Coś się zmieniło. Ania czuła ciepło, które rozlało się po jej ciele. To, co zaczęło się jako niewinne wyzwanie, teraz wisiało w powietrzu jak obietnica. Magda uśmiechnęła się lekko i upiła łyk wina.

— Twoja kolej, Aga. Prawda czy wyzwanie?

— Wyzwanie.

— Pokaż nam, jak potrafisz całować — powiedziała Magda, jej głos był niski, niemal hipnotyczny.

Eksplozja zmysłów

Wino i atmosfera zrobiły swoje. Wszystko stało się płynne, nie miało granic. Pocałunki, dotyk dłoni na ramieniu, muśnięcia palców po szyi. Było w tym coś naturalnego, pięknego, jakby dawne przyjaźnie przekształcały się w coś głębszego. Ania czuła, jak jej ciało reaguje na każdy, nawet najmniejszy gest.

Poranek i nowe spojrzenie

Świt zastał je na kanapie, owinięte w koc, wtulone w siebie. Magda spała spokojnie, jej dłoń delikatnie spoczywała na ramieniu Anny. Agnieszka przeciągnęła się i spojrzała na nie z uśmiechem.

— No i mamy babski wieczór, którego nie zapomnimy.

Ania uśmiechnęła się do siebie. To, co wydarzyło się tej nocy, nie miało nazwy. Była to mieszanka przyjaźni, namiętności i odkrywania samej siebie. Czuła się… wolna. Po raz pierwszy od dawna.

Koniec czy początek?

Wychodząc z mieszkania, Ania spojrzała w niebo. Słońce wschodziło, barwiąc Olsztyn w odcienie różu i złota. W głowie miała wspomnienia nocy, której nie zapomni.

— Do zobaczenia dziewczyny — szepnęła, zamykając drzwi za sobą. Wiedziała, że to dopiero początek.