„Jak było?”
Dobrze, że takie pytanie nie padło. Ani dziś w nocy, ani nigdy wcześniej. Jest nie tylko żenujące, ale żałosne!
Coś mnie napadło. W nocy. Po wszystkim spojrzalam na zegarek, była 2.41…
Miałam jakieś dziwne sny. Nie da się nazwać je erotycznymi, ale spowodowały, że obudziłam się podniecona, mokra…
Byłam zaspana, a jednocześnie naszła mnie straszna ochota na sex. Chęć zaspokojenia, poczucia go w sobie.
Mąż spał obok. Nie budziłam go, nie mówiłam 'kochanie…’, nawet go nie pocałowałam.
Po prostu wzięłam do ręki jego męskość i zaczęłam się nim bawić. Mąż nadal spał, chciał się odwrócić… Po chwili, gdy się obudził miał wzwód, piękną erekcję, w pełni gotowy do tego, na co miałam ochotę.
Położyłam się na boku, plecami do niego, przyciagnęłam go do siebie.
Gdy we mnie wszedł, poczułam falę ciepła, nagły skok podniecenia i pewnego rodzaju ulgę. Coś, jak zaspokojenie głodu, który przez ostatnie dni postu narastał.
Pieprzyliśmy się ostro. Wchodził we mnie powoli, ale głeboko, do samego końca, agresywnie.
Sąsiedzi pewnie znów przeklinali na czym świat stoi, zwłaszcza, że było otwarte okno.
A ja jęczałam, nie, raczej krzyczałam… żeby pieprzył mnie mocniej, głebiej. Robił to. I robił to niesamowicie! Trzymając mnie za biodro, pieprzył mnie tak, jak najbardziej lubię. Każdy jego ruch, każde dźgnięcie mnie, było kolejną dawką przyjemności. Tak dużej, że teraz, gdy to opisuję, gdy przypominam sobie nocne szaleństwa, znów robię się mokra.
Orgazm… myślałam, że zjem poduszkę z rozkoszy. Silny, cholernie przyjemny orgazm, trząsł mną przez chwilę… potem jego orgazm, we mnie.
Gdyby zapytał mnie jak było – powiedziałabym, że najlepiej na świecie. Nie zrobił tego. Całe szczęscie!